Koci katar

1.Co to jest koci katar? Przez co jest wywoływany?

Jest to popularna nazwa zakaźnego zakażenia układu oddechowego kotów. Za większość przypadków zakażenia odpowiedzialne są wirusy- herpeswirus(FHV1), kaliciwirus (FCV). Udział w rozwoju choroby ma też bakteria - Bordetella bronchiseptica oraz inne czynniki zakaźne.

2.Które zwierzęta są podatne na zakażenie i jak do niego dochodzi?

Chorują głównie koty żyjące w dużych skupiskach (koty wolnożyjące, koty w schroniskach, hotelach, hodowlach). Choroba rozprzestrzenia się przez kontakt bezpośredni z chorym zwierzęciem (wirus znajduje się w wydzielinie z nosa,oczu.) Ważnym źródłem zakażenia są nosiciele wirusa.

3.Na czym polega nosicielstwo wirusa?

Nosicielstwo wirusów FHV-1 i FCV polega na tym,że praktycznie każde zwierzę,które przechorowało zakażenie ,staje się latentnie zakażonym nosicielem. W okresach spadku odporności ( po zadziałaniu czynnika stresowego) może dochodzić do wydalania wirusa. Taki kot staje się źródłem zakażenia dla innych zwierząt.

4.Jakie są objawy „kataru kociego „?

We wczesnym etapie zakażenia pojawia się osowiałość, brak apetytu,gorączka. Następnie pojawia się surowiczy wypływ z nosa i oczu który szybko przechodzi w zasychający w okolicy nozdrzy i oczu wypływ o charakterze ropno-śluzowym. W jamie ustnej pojawiają się bolesne nadżerki, którym może towarzyszyć ślinotok. W ostrzejszych przypadkach występuje duszność i kaszel związane z zapaleniem dolnych dróg oddechowych. Może także dojść do owrzodzenia rogówki.

5.Na jakiej podstawie stawia się rozpoznanie? Jakie badania należy wykonać?

Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie objawów klinicznych. Aby potwierdzić rozpoznanie można wykonać wymazy z gardła ,jamy ustnej lub spojówek następnie wykonać badanie ELISA lub PCR.

6.Czy koci katar jest uleczalny?

Jak najbardziej tak. W przypadku tej choroby jednak prawie tak ważna jak leczenie jest dobra opieka, którą w domu może zapewnić właściciel (podawanie specjalistycznej karmy, podgrzewanie jedzenia, karmienie przez strzykawkę, regularne usuwanie wypływu z nozdrzy i oczu,nawilżanie powietrza czy wykonywanie konwencjonalnych inhalacji parowych)

Chorobę często udaje się dobrze kontrolować farmakologicznie,chociaż zdarzają się oczywiście przypadki śmiertelne. Dotyczą one jednak zwykle zwierząt z obniżoną odpornością ( np. kociąt,zwierząt starszych,zwierząt chorujących na Felv,Fiv itp.)

7.Jak zapobiegać chorobie?

Przede wszystkim należy regularnie szczepić koty przeciwko dwóm wirusom układu oddechowego – FHV i FCV. Szczepionki takie posiada niemal każdy gabinet weterynaryjny. Szczepienia nie zapewniają jednak 100% ochrony przed zakażeniem szczególnie jeśli koty trzymane są w licznych grupach. Duże znaczenie ma w tym wypadku także nosicielstwo wirusa ,które jest źródłem nowych zakażeń.

Białaczka kotów to choroba wirusowa wywoływana przez retrowirusy

(Feline leukemia virus)

1. Objawy choroby

Początkowo objawy są wieloznaczne (nie są przypisane na stałe danej chorobie). Zwierzęta mogą być apatyczne, osowiałe. Często występuje brak apetytu i wychudzenie. Lekarz weterynarii dostrzeże też mniej widoczne dla właściciela objawy takie jak bladość błon śluzowych, powiększenie węzłów chłonnych, odwodnienie.

Ponieważ powyższe objawy nie są przypisane do tylko jednej konkretnej choroby, występując pojedynczo nie wskazują od razu na białaczkę. Jeśli jednak wymienione objawy występują łącznie z nawracającymi zapaleniami m.in. dróg oddechowych, dziąseł, przewodu pokarmowego, szczególnie u młodego kota, może to nasuwać podejrzenie białaczki.

2. W jaki sposób kot może się zarazić

Głównym źródłem zakażenia jest ślina. Białaczka najczęściej przenosi się z zakażonej matki na potomstwo, podczas lizania. Młode zwierzęta są najbardziej podatne na zakażenie. U starszych osobników może dochodzić do zakażenia w wyniku pokąsania (koty wychodzące) lub w przypadku długotrwałego kontaktu z zakażonym zwierzęciem. Możliwe są także zakażenia śródmaciczne.

3. Badania jakie trzeba wykonać aby stwierdzić, że kot choruje na białaczkę.

Zakażenie wirusem białaczki można najszybciej potwierdzić wykonując test Elisa. Do wykonania testu potrzebna jest kropla krwi lub surowicy badanego kota. Test można wykonać w prawie każdym gabinecie weterynaryjnym.

4. Co oznacza dodatni wynik testu Elisa.

Test Elisa wykrywa antygen wirusa białaczki. Obecność antygenu wirusa we krwi badanego zwierzęcia nie zawsze jednak oznacza, że kot zachoruje. Część zwierząt ulega tylko przejściowemu zakażeniu i w ciągu 12-16 tyg od zakażenia pozbywa się infekcji. Dlatego po tym czasie należy powtórnie wykonać badanie, najlepiej stosując inną metodę wykrywania wirusa (np. PCR).

5. Czy wynik ujemny jest w 100% trafny ?

W większości przypadków tak, jednak test Elisa nie wykrywa zakażeń latentnych (utajonych).

6. Na czym polegają takie zakażenia?

Zakażenie latentne polega na wbudowaniu informacji genetycznej wirusa do genomu komórek gospodarza. Wirus taki może "uaktywnić się" nawet po kilkunastu miesiącach od zakażenia, np. na skutek stresu czy przyjmowania niektórych leków.

7. Czy białaczka kotów jest uleczalna ?

Niestety białaczka kotów jest chorobą nieuleczalną. U kotów trwale zakażonych wirusem białaczki rozwija się szereg zmian (w tym nowotworowych) których skutkiem jest śmierć zwierzęcia.

8. Jak zapobiegać białaczce kotów.

Należy pamiętać o regularnych szczepieniach zwierząt wychodzących. Jeśli nasz kot jest trwałe zakażony białaczką nie pozwalajmy mu na kontakt z innymi zwierzętami, również dla jego dobra.

Warto też pamiętać o sterylizacji/kastracji naszych pupili. Zabiegi te ograniczają skłonność do walk między zwierzętami w sezonie rozrodczym, a przez to zmniejszają prawdopodobieństwo zakażenia. Przed przygarnięciem nowego kota trzeba wybrać się z nim do lekarza weterynarii aby sprawdzić czy nie jest zakażony wirusem białaczki kociej .

9. Czy mogę przenieść wirusa na rękach i zarazić swojego kota jeśli głaskałam

    bezdomne koty ?

Wirus wywołujący Felv jest nietrwały w środowisku zewnętrznym. Niszczą go z powodzeniem powszechne środki do dezynfekcji, aby zniszczyć wirusa wystarczy więc dobrze umyć ręce.

Do zakażenia dochodzi na skutek długotrwałego kontaktu między zwierzętami, najczęściej w dużych skupiskach zwierząt, gdzie zwierzęta na skutek stresu socjalnego mają obniżoną odporność.

10. Czy człowiek może zarazić się felv?

Nie, chorują tylko koty domowe.

Można przeczytać :
http://www.vetopedia.pl/article23-1-Bialaczka_kotow.html

http://www.veterynaria.pl/articles.php?id=7

Zalety kastracji/sterylizacji

1. Ochrona suczki przed ropomaciczem.
Ropomacicze jest groźnym schorzeniem układu rozrodczego, które może prowadzić do śmierci. Leczenie to jak najszybsza sterylizacja. Często przebiega bezobjawowo, wskutek czego suki trafiające do lekarza są już w złym stanie, zatem narkoza jest bardziej niebezpieczna, a także sam zabieg jest bardziej skomplikowany isteniej wysokie ryzyko wystapienia niewydolnosci nerek. Sterylizacja nie dopuszcza do ropomacicza, gdyż zabieg ten polega na usunięciu macicy wraz z jajnikami i jajowodami.

2. Ochrona przed nowotworem gruczołu mlekowego u suk i kotek.

Sterylizacja przed pierwszą cieczką/rujką zapobiega w dużym procencie guzom gruczołu mlekowego. Im później wykonuje się ten zabieg, tym jego funkcja zapobiegania wspomnianym nowotworom jest mniejsza.

3. Zapobieganie ciążom urojonym u suk i kotek.

To schorzenie jest nie tylko uciążliwe dla właściciela, ale i szkodliwe dla zdrowia fizycznego i psychicznego suk i kotek. Sterylizacja zapobiega ciążą urojonym w 100%.

4. Wysterylizowana samica staje się stabilniejsza psychicznie.

Tak to prawda. Wysterylizowane suczki nie mają zaburzeń hormonalnych, stąd ich zachowanie jest stabilne. Podczas cieczki suczki często są nerwowe, a dodatkowo ograniczamy ich aktywność ruchową ze względu na krótkie spacery. Po cieczce suczki często są bardziej pobudliwe i nerwowe. Po sterylizacji nie mamy już powodów do ograniczania spacerów, ani swobody naszego psa.

 

5. Kastracja samca zapobiega nowotworom układu płciowego oraz schorzeniom prostaty.

Analogicznie jak i suk pies nie może zachorować na raka jąder skoro ich nie ma.

 

6. Wykastrowany pies jest mniej pobudliwy, mniej agresywny do innych psów, nie ma skłonności do włóczęgostwa.

Pies, którym nie rządzi instynkt jest bardziej stabilny psychicznie, bardziej przywiązany do domu i właściciela, lepiej wykonuje powierzone mu zadania np. pilnowanie domu. Przestaje mieć skłonność do włóczęgostwa, gdyż nie musi już poszukiwać suczki w rui. Pies jest zatem bezpieczniejszy, gdyż zmniejsza się prawdopodobieństwo wylądowania pod kołami samochodu, czy też trafienia do schroniska, kiedy ktoś uzna go za bezdomnego.
 

7. Kastracja i sterylizacja zapobiega przypadkowym ciążom, niekontrolowanemu przyrostowi naturalnemu u psów i kotów.

Nawet najbardziej uważny właściciel nie jest zawsze w stanie upilnować swojego zwierzaka. Wystarczy chwila nieuwagi i nie możemy już nic zrobić. Akt płciowy u psów jest dosłownie nierozerwalny. Nawet najlepiej wyszkolony pies nie posłucha swojego przewodnika jeśli na drugiej stronie ulicy jest suczka w cieczce.

Tę zaletę kastracji naprawdę trudno jest przecenić.